PORTRAIT | |
WILLY DEVILLE (1950 - 2009) Discography Met Mink DeVille Live at CBGB’s (Umfug) 1976Mink Deville (V.S.) Cabretta (Europa) (Capitol) 1977 (Era) 1993 Return to Magenta (Capitol) 1978 (Era) 1993 Le Chat Bleu (Capitol) 1980 (Era) 1993 (Aus. Raven) 2003 Coup de Grâce (Atlantic) 1981 Savoir Faire (Capitol) 1981 Where Angels Fear to Tread (Atlantic) 1983 Sportin' Life (Atlantic) 1985 Als Willy DeVille Victory Mixture (Orleans) 1990 (Blue Moon) 2003Backstreets of Desire (UK EastWest) 1992 (Forward) 1994 Big Easy Fantasy (Fr. New Rose) 1995 Loup Garou (UK EastWest) 1995 (Discovery) 1996 Best Of (UK Wagram) 1996 Miracle (A&M) 1987 (Aus. Raven) 1997 Love & Emotion: The Atlantic Years (UK WEA) 1999 Horse of a Different Color (UK EastWest) 2001 Crow Jane Alley (Eagle) 2004 Pistola (Eagle) 2008 |
Willy Deville ( 25 augustus 1950 – New York, 6 augustus 2009) kende zijn doorbraak met de groep Mink Deville. ‘Geen sant in eigen land’ is voor William Borsay aka Willy Deville wel degelijk van toepassing. Zijn eerste bandje richtte hij op met Ruben Siguenza en Tom ‘Manfred’ Allen en luisterde naar de naam Billy DeSade & The Marquis & The Lazy Eights.. Deville zijn huisstijl werd gekenmerkt door latinoblues en met het nummer ‘Spanish Stroll’ (1978) kende de groep Mink Deville een wereldwijde doorbraak. Verschillende van zijn songs werden gebruikt als ‘movietracks’ zoals Just To Walk That Little Girl Home’ en ‘It’s So Easy’. Midden jaren ’80 splitte de groep Mink Deville en Willy’s eerste soloalbum ‘Miracle’ kwam uit in 1987 en werd geproduceerd door Mark Knopfler, waarop een gastrol was weggelegd voor Chet Atkins. In de begin jaren ’90 bracht hij ‘Victory Mixture’ uit met New Orleans legendes als Dr. John, Eddie Bo en Allen Toussaint. De ‘New Orleans’ stijl bleef ook later een rol spelen in zijn werk. Ondanks deze successen bleef Willy Deville een grotere bekendheid genieten buiten de States en was hier in Europa ook een graag geziene gast. Zijn leven kende veel ups and downs door toedoen van drank- en drugsverslaving en Willy’s volgende successen waren meestal covers zoals Jimmy Hendrix zijn ‘Hey Joe’. Toch was Willy bij zijn collega’s zeer geliefd als singer/songwriter en het was de ‘Roots Of American Music’ zoals Blues, Rhythm & Blues and Cajun die Willy Deville zijn unieke stijl deden ontwikkelen. In 2004 kende Willy Deville hier in Europa nog een groot succes met het album ‘Crown Jane Alley’ met nummers als ‘Right There, Right Then’, My Forever Came Today’ en ‘Come A Little Bit Closer’ , deze laatste was in 1964 een top 3 hit voor Jay & The Americans. Het jaar daarvoor bracht hij in 2003 een akoestisch ‘live’ album uit dat werd opgenomen in Berlijn met Seth Farber (piano, background vocals), Boris Kinberg (percussion), Freddy Koella (guitar, mandolin, vocals), David Keyes (bass, background vocals), en YaDonna Wise (background vocals).. Vorig jaar in 2008 bracht Willy Deville zijn laatste album ‘Pistola’ uit. Willy Deville overleed aan alvliesklierkanker op 6 augustus 2009. Lyrics ‘Spanish Stroll’ Brother Johnny, he caught a plane and he got on it Sister Sue tell me baby what are we gonna do Spanish Stroll Hey Rosita! Donde vas con mi carro Rosita? Mira aqui! Hey Johny! Yeah, tenth street Johny Yeah, ain’t it right?
|